مقایسه تأثیر هشت هفته ورزش صبحگاهی سنتی (باستانی) و مبتنی بر حرکات ایروبیک بر شادکامی و آمادگی جسمانی دانش آموزان پسر غیر ورزشکار 12 ساله مدارس راهنمایی شهید کوشه ای و نواب صفوی شهر بیرجند

هدف: پژوهش حاضر به منظور مقایسه تأثیر هشت هفته ورزش صبحگاهی سنتی (باستانی) و مبتنی بر حرکات ایروبیک بر شادکامی و آمادگی جسمانی دانش آموزان پسر غیر ورزشکار 12 ساله مدارس راهنمایی شهید کوشه ای و نواب صفوی شهر بیرجند انجام شد. روش شناسی: تحقیق از نوع نیمه تجربی بوده و جامعه آماری را کلیه دانش آموزان پسر غیر ورزشکار 12 ساله مدارس راهنمایی شهید کوشه ای و نواب صفوی شهر بیرجند تشکیل می دهند. نمونه آماری را 45 نفر از دانش آموزان غیرورزشکار تشکیل داد که پس از همسان سازی بر مبنای وزن، قد، ترکیب بدنی و رکورد آزمون 540 متر، به صورت تصادفی ساده در سه گروه 15 نفره (دو گروه تجربی و یک گروه کنترل) سازماندهی و در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد آزمایش قرار گرفتند. منتخبی از فاکتورهای آمادگی جسمانی ایفرد که شامل استقامت قلبی-تنفسی، استقامت عضلات ناحیه شکم، استقامت عضلات کمربند شانه ای، چابکی و انعطاف پذیری عضلات کمر و ناحیه خلفی ران بودند به ترتیب توسط آزمون های دوی540 متر، دراز و نشست، بارفیکس اصلاح شده، آزمون دوی 9×4 متر و انعطاف پذیری ولز مورد سنجش قرار گرفتند. جهت سنجش شادکامی، از پرسشنامه شادکامی آکسفورد استفاده گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تست های آماری t وابسته، anova یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی با هم مقایسه گردید و مقادیر p کمتر از 05/0 به عنوان اختلاف معنی دار تلقی گردید. یافته ها: نتایج آزمون t وابسته در گروه ایروبیک نشان داد که تمرینات ورزش صبحگاهی موجب افزایش معنی داری در متغیرهای شادکامی (000/0p =)، انعطاف پذیری (000/0p =) و استقامت قلبی تنفسی (000/0p =) گردیده، اما در دیگر متغیرها تغییر معناداری ایجاد نشده است. در گروه سنتی (باستانی)، تمرینات ورزش صبحگاهی موجب افزایش معنی داری در متغیرهای شادکامی (000/0p =) و استقامت عضلات کمربند شانه ای (000/0p =) گردید، اما در دیگر متغیرها تغییر معناداری ایجاد نشد. در گروه کنترل، هیچ گونه تغییر معنا داری در متغیرهای وابسته بعد از گذشت هشت هفته ایجاد نشد. نتایج آزمون anova یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که متغیر های شادکامی (000/0p =)، استقامت قلبی تنفسی (000/0p =) و انعطاف پذیری (000/0p =) در گروه ایروبیک از گروه سنتی (باستانی) به طور معنی دار بالاتر هستند و فقط متغیر استقامت عضلات کمربند شانه ای (000/0p =) در گروه سنتی (باستانی) از گروه ایروبیک به طور معنی دار بالاتر است. هم چنین در فاکتور های استقامت عضلات شکم (97/0p =) و چابکی (90/0p =) بین این دو گروه، تفاوت معنا داری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به تحقیقات صورت گرفته با موضوع فعالیت بدنی منظم، نتیجه می گردد که ورزش صبحگاهی از جمله فعالیت های منظم بدنی است که موجب افزایش آمادگی جسمانی و بروز احساس آرامش در دانش آموزان می گردد. بر اساس نتایج بدست آمده، در مجموع ورزش صبحگاهی مبتنی بر حرکات ایروبیک بر آمادگی جسمانی و شادکامی دانش آموزان موثرتر واقع گردیده و تأکید می گردد که از این گونه حرکات جهت اجرای ورزش صبحگاهی در مدارس استفاده گردد تا شاهد افزایش کارآیی نظام آموزشی باشیم.